Publicado por primeira vez en 1977, é a primeira obra póstuma de san Josemaría. Recolle 18 homilías. O seu obxectivo é axudar a vivir a amizade cun "Deus próximo ao lector" utilizando como punto de referencia unha serie de virtudes humanas e sobrenaturais.

Son homilías nas que o autor toma as virtudes cristiás como fío condutor do seu coloquio filial con Deus. Na presentación do libro, o beato Álvaro del Portillo precisa que estas homilías "conteñen doutrina vivida, onde a fondura do teólogo vai unida á transparencia evanxélica do bo pastor de almas".

"Neste segundo volume de homilías -continúa o beato Álvaro del Portillo- recollemos algúns textos que se editaron mentres Mons. Escrivá de Balaguer se atopaba aínda ao noso lado, aquí na terra, e outros dos moitos que deixou para publicar máis adiante, porque traballaba sen présa e sen pausa."

"Estas dezaoito homilías trazan un panorama das virtudes humanas e cristiás básicas, para o que queira seguir de preto os pasos do Mestre. (...). Con Mons. Escrivá de Balaguer, a palabra faise coloquio con Deus -oración-, sen deixar de ser unha entrañable conversación en sintonía coas inquietudes e esperanzas de quen o escoita. Son, pois, estas homilías unha catequese de doutrina e de vida cristiá onde, á vez que se fala de Deus, fálase con Deus: quizais sexa este o segredo da súa gran forza comunicativa, porque se refire sempre ao Amor, nun mirar a Deus sen descanso e sen cansazo."

"Xunto á sinxeleza, resalta nestes escritos un constante contrapunto de amor apaixonado, desbordante. O camiño cara á santidade que nos propón Mons. Escrivá de Balaguer está tendido cun profundo respecto á liberdade. Deléitase o fundador do Opus Dei coas palabras de San Agustín, coas que afirma o bispo de Hipona que Deus ‘xulgou que serían mellores os seus servidores se libremente o servían’".