Non se cabe escudar en razóns aparentemente piadosas, para espoliar aos outros daquilo que lles pertence: se alguén di: si, eu amo a Deus, ao tempo que aborrece ao seu irmán, é un mentireiro²¹. Malia todo tamén se engana o que lle regatea ao Señor o amor e a reverencia —a adoración— que lle son debidos como Creador e Pai Noso; e o que se nega a obedecer os  seus mandamentos, coa falsa escusa de que algún resulta incompatible co servizo aos homes, pois claramente advirte san Xoán que nisto coñecemos que amamos aos fillos de Deus, se amamos a Deus e gardamos os seus mandamentos. Porque o amor de Deus consiste en que observemos os seus mandatos; e os seus mandatos non son pesados²².

Poida que escoitedes a moitos —en nome da funcionalidade, cando non da caridade!— que peroran e inventan teorías, co fin de recortar as mostras de respecto e de homenaxe a Deus. Todo o que sexa para honrar ao Señor parécelles excesivo. Non lles fagades caso: vós continuade o voso camiño. Esas elucubracións limítanse a controversias que non conducen a nada, como non sexa a escandalizar as almas e a impedir que se cumpra o precepto de Xesucristo, de entregar a cada un o seu, de practicar con delicada enteireza a virtude santa da xustiza.