A virtude cristiá é máis ambiciosa: empúrranos a mostrarnos agradecidos, afables, xenerosos; a comportarnos como amigos leais e honrados, tanto nos tempos bos coma na adversidade; a ser cumpridores das leis e respectuosos coas autoridades lexítimas; a rectificar con alegría cando advertimos que nos temos trabucado ao afrontar unha cuestión. Sobre todo, se somos xustos, aterémonos aos nosos compromisos profesionais, familiares, sociais..., sen espaventos nin pregóns, traballando con empeño e exercitando os nosos dereitos, que son tamén deberes.

Non creo na xustiza dos folgazáns, porque co seu dolce far niente —como din na miña querida Italia— faltan, e por veces de xeito grave, ao máis fundamental dos principios da equidade: o do traballo. Non temos que esquecer que Deus creou ao home ut operaretur²⁸, para que traballase, e os demais —a nosa familia e nación, a humanidade enteira— dependen tamén da eficacia do noso labor. Fillos, que pobre idea teñen da xustiza os que a reducen a unha simple distribución de bens materiais!