Mirade que o que está apodrentado pola concupiscencia da carne, espiritualmente non consegue andar, é incapaz dunha obra boa, é un eivado que permanece tirado como un farrapo. Non vistes a eses pacientes con parálise progresiva, que non se conseguen valer, nin se pór en pé? Ás veces, nin sequera moven a cabeza. Iso ocorre no sobrenatural aos que non son humildes e se entregaron covardemente á luxuria. Non ven, nin oen, nin entenden nada. Están paralíticos e como tolos. Cada un de nós debe invocar ao Señor, á Nai de Deus, e pregar que nos conceda a humildade e a decisión de aproveitar con piedade o divino remedio da confesión. Non permitades que na vosa alma aniñe un foco de podremia, aínda que sexa moi pequeno. Fala-de. Cando a auga corre, é limpa; cando repocha forma unha fochanca chea de porcallada repugnante, e de auga potable pasa a ser un caldo de bechos.

Que a castidade é posible e que constitúe unha fonte de alegría, sabédelo o mesmo ca min; tamén vos consta que esixe de cando en vez un pouquiño de loita. Escoitemos de novo a san Paulo: comprázome na lei de Deus segundo o home interior, pero ao mesmo tempo veño a ver outra lei nos meus membros, a cal resiste á lei do meu espírito e prémeme á lei do pecado, que está nos membros do meu corpo. Oh que home tan infeliz son! Quen me librará deste corpo de morte?¹⁷. Berra ti máis, se che fai falta, pero non esaxeremos: sufficit tibi gatia mea¹⁸, abóndache a miña graza, contéstanos o Noso Señor.