Contade primeiro o que desexariades que non se soubese. Fóra o demo mudo! Dunha cuestión pequena, dándolle voltas, facedes unha bola grande, como coa neve, e pechádesvos dentro. Por que? Abride a alma! Eu asegúrovos a felicidade, que é fidelidade ao camiño cristián, se sodes sinceros. Claridade, sinxeleza: son disposicións absolutamente necesarias; temos que abrir a alma, de par en par, de xeito que entre o sol de Deus e a claridade do Amor.

Para arredarse da sinceridade total non é preciso sempre unha motivación turbia; ás veces, basta un erro de conciencia. Algunhas persoas formáronse —deformáronse— de tal xeito a conciencia que o seu mutismo, a súa falta de sinxeleza, parécelles unha cousa recta: pensan que é bo calar. Sucede incluso con almas que recibiron unha excelente preparación, que coñecen as cousas de Deus; quizais por iso atopan motivos para convencerse de que cómpre calar. Pero están enganados. A sinceridade é necesaria sempre; non valen escusas, aínda que parezan boas.

Rematamos este tempo de conversa, no que ti e mais eu fixemos a nosa oración ao Noso Pai, pregándolle que nos conceda a graza de vivir esa afirmación gozosa da virtude cristiá da castidade.

Pedímosllo por intercesión de Santa María, que é a pureza inmaculada. Acudimos a Ela —tota pulchra!—, cun consello que eu daba, xa hai moitos anos, aos que se sentían inquedos na súa loita diaria por seren humildes, limpos, sinceros, ledos, xenerosos. Todos os pecados da túa vida parece que se puxesen de pé. Non desconfíes. Pola contra, chama a túa Nai Santa María, con fe e abandono de neno. Ela traerá o acougo á túa alma²⁷.