Mesturado entre a multitude, un daqueles peritos que non acertaban a discernir as ensinanzas reveladas de Moisés, enleadas por eles mesmos cunha estéril casuística, fíxolle unha pregunta ao Señor. Abre Xesús os seus beizos divinos para responder a ese doutor da Lei e contéstalle devagar, coa segura persuasión do que o ten ben experimentado: amarás o Señor Deus teu con todo o teu corazón, e con toda a túa alma, e con toda a túa mente. Este é o máximo e primeiro mandamento. O segundo é semellante a este: amarás o teu próximo como a ti mesmo. Nestes dous mandamentos está cifrada toda a Lei e os profetas¹.

Fixádevos agora no Mestre reunido cos seus discípulos, na intimidade do Cenáculo. Ao achegarse o momento da Paixón, o Corazón de Cristo, arrodeado polos que El ama, estala en laparadas inefables: douvos un mandamento novo, confíalles: que vos amedes os uns aos outros, como eu vos amei a vós, e que do xeito que eu vos amei así tamén vos amedes reciprocamente. Nisto coñecerán todos que sodes os meus discípulos, se vos tedes amor os uns aos outros².

Para achegarse ao Señor a través das páxinas do Santo Evanxeo, recomendo sempre que vos esforcedes por metervos de tal modo na escena, que participedes coma un personaxe máis. Así —sei de tantas almas normais e correntes que o viven—, ensimesmarédesvos como María, pendente das palabras de Xesús ou, como Marta, atreverédesvos a manifestarlle sinceramente as vosas inquedanzas, ata as máis pequenas³.