Ademais, querería que vos fixásedes en que ninguén escapa ao mimetismo. Os homes, ata inconscientemente, móvense nun continuo afán de imitarse uns a outros. E nós, abandonaremos a invitación de imitar a Xesús? Cada individuo esfórzase, pouco a pouco, por identificarse co que lle atrae, co modelo que escolleu para o seu propio talante. Segundo o ideal que cada un se forxa, así resulta o seu xeito de proceder. O Noso Mestre é Cristo: o Fillo de Deus, a Segunda Persoa da Trindade Beatísima. Imitando a Cristo, acadaremos a marabillosa posibilidade de participar nesa corrente de amor, que é o misterio do Deus Un e Trino.

Se en ocasións non vos sentides con forzas para seguir as pegadas de Xesucristo, cambiade palabras de amizade cos que o coñeceron de preto mentres permaneceu nesta terra nosa. Con María, en primeiro lugar, que o trouxo para nós. Cos Apóstolos. Varios xentís achegáronse a Filipe, natural de Betsaida, en Galilea, e fixéronlle esta súplica: desexamos ver a Xesús. Filipe foi e díxollo a Andrés, e Andrés e Filipe xuntos dixéronllo a Xesús²⁷. Non é certo que isto nos anima? Aqueles estranxeiros non se atreven a presentarse ao Mestre, e buscan un bo intercesor.