Se meditamos con sentido espiritual este texto de San Paulo, entenderemos que non hai outra que traballar, ao servizo de todas as almas. Outra cousa sería egoísmo. Se miramos a nosa vida con humilde, distinguiremos claramente que o Señor nos concedeu, ademais da graza da fe, talentos, calidades. Ninguén de nós é un exemplar repetido: Noso Pai creounos un a un, repartindo entre os seus fillos un número diverso de bens. Temos que poñer eses talentos, esas calidades ao servizo de todos: utilizar eses dons de Deus como instrumentos para axudar a descubrir a Cristo.

Non imaxinedes que este afán é coma un engadido, para bordear cunha filigrana a nosa condición de cristiáns. Se o lévedo non fermenta, podrece. Pode desaparecer reavivando a masa, pero pode tamén desaparecer porque se perde, nun monumento á ineficacia e ao egoísmo. Non prestamos un favor a Deus Noso Señor, cando o damos a coñecer aos demais: por predicar o Evanxeo non teño gloria, pois estou por necesidade obrigado, polo mandato de Xesucristo; e desventurado de min se non o predicase⁷.