261 Replicoulle Simón: Mestre, perante toda a noite estivemos fati-gándonos, e nonrecollemos nada¹³. A contestación parece razoable. Pescaban ordinariamente, nesas horas; e, precisamente naquela ocasión a noite fora infrutuosa. Como pescar de día? Pero Pedro ten fe: non obstante, sobre a túa palabra botarei a rede¹⁴. Decide proceder como Cristo lle suxeriu; comprométese a traballar fiado na Palabra do Señor. Que sucede daquela? Fixéro-no, recolleron tan grande cantidade de peixes, que a rede rompía. Polo que fixeron sinais, aos compañeiros da outra barca para que viñesen e lles axudasen. Achegáronse inmediatamente e encheron tanto as dúas barcas, que pouco faltou para que afundisen¹⁵.

Xesús, ao saír ao mar cos seus discípulos, non miraba só esta pesca. Por iso cando Pedro se bota aos seus pés e confesa con humildade: arrédate de min, Señor, que sonun home pecador, o Noso Señor responde: non temas, de hoxe en diante serán homes os que has pescar¹⁶. E nesa nova pesca, tampouco fallará toda a eficacia divina: instrumentos de grandes prodixios son os Apóstolos, malia as súas persoais miserias.