Nai nosa

Os fillos, especialmente cando aínda son pequenos, tenden a preguntarse que han de realizar por eles os seus pais, esquecendo en cambio as obrigas de piedade filial. Somos os fillos, de ordinario, moi interesados, aínda que esa conduta —xa o fixemos notar— non parece importar moito ás nais, porque teñen suficiente amor nos seus corazóns e queren co mellor agarimo: o que se dá sen esperar correspondencia.

Deste xeito ocorre tamén con Santa María. Pero hoxe, na festa da súa Maternidade divina, temos que nos esforzar nunha observación máis devagar. Teñen que nos doer, se as atopa-mos, as nosas faltas de delicadeza con esta Nai boa. Pregúntovos —e me pregunto eu—, como a honramos?

Volvemos de novo á experiencia de cada día. Ao trato coas nosas nais na terra. Por riba de todo, que desexan, dos seus fillos, que son carne da súa carne e sangue do seu sangue? A súa maior ilusión é telos preto. Cando os fillos medran e non é posible que continúen ao seu carón, agardan con impaciencias as súas noticias, emociónalles todo o que lles ocorre: desde unha lixeira enfermidade ata os sucesos máis importantes.