297 Librareivos da catividade, esteades onde esteades⁷. Libraranos da escravitude, coa oración: saberémonos libres, voando nun epitalamio de alma encariñada, nun cántico de amor, que empuxa a desexar non se apartar de Deus. Un novo xeito de pisar na terra, un xeito divino, sobrenatural, marabilloso. Lembrando a tantos escritores casteláns do cincocentos, poida que nos gustase saborear pola nosa conta: que vivo porque non vivo: que é Cristo quen vive en min!⁸.

Acéptase gustosamente a necesidade de traballar neste mundo, durante moitos anos, porque Xesús ten poucos amigos aquí abaixo. Non refuguemos a ocasión de vivir, de gastarnos —ben espremidos— ao servizo de Deus e da Igrexa. Desta maneira, en liberdade: in libertatem gloriae filiorum Dei ⁹, qua liber-tate Christus nos liberavit¹⁰; coa liberdade dos fillos de Deus, que Xesucristo nos gañou morrendo sobre o madeiro da Cruz.