Quizais algún de vós pense que me estou referindo exclusivamente a un sector de persoas selectas. Non vos enganedes tan facilmente, movidos pola covardía ou pola comodidade. Sentide, pola contra, a urxencia divina de ser cada un outro Cristo, ipse Christus, o mesmo Cristo; en poucas palabras, a urxencia de que a nosa conduta discorra coherente coas normas da fe, pois non é a nosa —esa que temos que pretender— unha santidade de segunda categoría, que non existe. E o principal requisito que se nos pide —ben conforme coa nosa natureza— consiste en amar: a caridade é o vencelloda perfección¹⁰; caridade, que debemos practicar de acordo cos manda-mentos explícitos que o mesmo Señor establece: amarás ao Señor Deus teu con todo o teu corazón con toda a túa alma e con toda a túa mente¹¹, sen reservarnos nada. Nisto consiste a santidade.