66 «Convencidos de que Deus se atopa en toda partes, nós cultivamos as leiras loando ao Señor, sucamos os mares e realizamos todos os demais oficios nosos cantando as súas misericordias»¹⁸. Deste xeito estamos unidos a Deus en todo momento. Aínda cando vos atopedes illados, fóra do voso ambiente habitual —como aqueles mozos na trincheira—, viviredes metidos no Señor, á través dese traballo persoal e esforzado, continuo, que saberedes converter en oración, porque o comezastes e rematastes na presenza de Deus Pai, Deus Fillo e Deus Espírito Santo.

Pero non me esquezades que estades tamén na presenza dos homes, e que esperan de vós —de ti!— un testemuño cristián. Por iso, na ocupación profesional, no humano, temos que obrar de tal xeito que non poidamos sentir vergoña se nos ve traballar quen nos coñece e nos ama, nin lle deamos motivo para que se arroibe. Se vos conducides de acordo con este espírito que vos procuro aprender, non avergonzaredes a aque-les que confían en vós, nin vos sairán as cores á cara; e tampouco vos sucederá como a aquel home da parábola que se propuxo edificar unha torre: despois de ter botado os cimentos e non podendo concluíla, todos os que o vían comezaban a burlarse del, dicindo: velaí un home que comezou a edificar e non puido rematar¹⁹.

Asegúrovos que, se non me perdedes o punto de mira sobrenatural, coroaredes a vosa tarefa, acabaredes a vosa catedral, ata colocar a derradeira pedra.