Esta sabedoría do corazón, esta prudencia non se converterá nunca na prudencia da carne á que se refire san Paulo¹⁵: a daqueles que teñen intelixencia, pero procuran non utilizala para descubrir e amar o Señor. A verdadeira prudencia é a que permanece atenta ás insinuacións de Deus e, nesa vixiante escoita, recibe na alma promesas e realidades de salvación: Eu glorifícote, Pai, Señor do ceo e da terra,porque tiveches encubertas estas cousas aos sabios e prudentes e llelas revelaches aos pequechos¹⁶.

Sabedoría do corazón que orienta e rexe outras moitas virtudes. Pola prudencia o home é audaz, sen insensatez; non escusa, por ocultas razóns de comodidade, o esforzo necesario para vivir plenamente segundo os designios de Deus. A temperanza do prudente non é insensibilidade nin misantropía; a súa xustiza non é dureza; a súa paciencia non é servilismo.