12
Dádevos conta, fillos meus, de que non destacamos unhas profesións ou condicións sociais sobre as demais **. O valor que buscamos en todas elas –sen discriminacións, sen mentalidade clasista– é o que teñen de servizo á comunidade, de forma que elevamos e engrandecemos mesmo os oficios que, aos ollos dalgúns, teñen pouca consideración social. Todas esas tarefas cooperan ao ben temporal da humanidade enteira e, se se cumpren con perfección e por un motivo sobrenatural –se se espiritualizan–, cooperan tamén na obra divina da Redención, fomentan a fraternidade entre todos os homes, facéndoos sentirse membros da gran familia dos fillos de Deus.
Non sacamos a ninguén do seu sitio: aí, nesas circunstancias nas que o Señor o chamou, ha de santificarse cada un e santificar o seu ambiente, a parcela humana á que se atopa vinculado, pola que se atopa xustificada a súa existencia no mundo. Tamén nisto temos o mesmo sentir dos primeiros cristiáns. Recordade o que San Paulo escribía aos fieis de Corinto: cada quen permaneza no estado en que foi chamado. ¿Fuches chamado na servidume? Non che importe e, aínda podendo facerche libre, aprovéitache máis ben da túa servidume ***. Pois quen, sendo servo, foi chamado polo Señor, é liberto do Señor, e do mesmo xeito, quen recibiu a chamada sendo libre, é servo de Cristo. Fostes comprados a gran prezo: non vos fagades escravos dos homes. Irmáns: persevere cada un ante Deus, na condición en que por El foi chamado 29.
Empapar de espírito cristián todas as actividades do mundo
*** «non destacamos unhas profesións ou condicións sociais sobre as demais»: san Josemaría sinalou como un dos fins específicos do Opus Dei o influxo cristián entre os intelectuais, pola súa repercusión no resto da sociedade (cfr. José Luis González Gullón – John F. Coverdale, Historia del Opus Dei, Madrid, Rialp, 2021, p. 56, nota), pero desde os primeiros anos da súa actividade fundacional resoa esta afirmación «somos para a multitude, nunca viviremos de costas á masa» (Carta de Josemaría Escrivá a Francisco Morán, Burgos 4 de abril de 1938, en Camiño, ed. crítico-histórica, op. cit., p. 250; cfr. com. al n.º 914, inspirado nun apunte de 12 de outubro de 1931, onde xa aparece o tema da “multitude”). Na documentación máis antiga que conservamos percíbese o seu anhelo por chegar a obreiros, dependentes de comercio, artistas, enfermeiras, etc., a persoas de todas as profesións e condicións sociais, entre quen encontrará xente disposta a incorporarse ao Opus Dei. Por ejemplo, en Apuntes íntimos, n.º 373 (3 de noviembre de 1931) se lee: «Con la ayuda de Dios y la aprobación del padre confesor, procuraré reunir pronto un grupito aparte de obreros selectos», cit. en Luis Cano, “Los primeros supernumerarios del Opus Dei (1930-1950)”, en Santiago Martínez Sánchez e Fernando Crovetto (ed.), El Opus Dei. Metodología, mujeres y relatos, Thomsom Reuters Aranzadi, Pamplona, 2021, p. 379. (N. del E.)
*** «aprovéchate más bien de tu servidumbre »: a tradución oficial castelá da Conferencia Episcopal Española (2008) ofrece outra versión posible: «si tienes la posibilidad de ser libre, aprovéchala». (N. del E.)
1 Co 7,20-24.
Documento impreso desde https://escriva.org/gl/carta-29/12/ (14-12-2025)