Non podemos esquecer, fillos meus, que o Señor dixo que o seu reino non é deste mundo ⁸ porque, ao permitir o mal uso da liberdade humana, tolerou que, ata o día da colleita, creza a xoio á vez que o bo trigo⁹. ¡E o mal prosperou! Xa desde o berce da Igrexa, aínda en vida dos Apóstolos, xorden as herexías e os cismas. Persecucións dos pagáns, nos primeiros tempos da cristiandade, mahometismo, protestantismo, e comunismo agora. No campo que Deus se fixo na terra, que é herdade de Cristo, hai xoio. No solo xoio, ¡abundancia de xoio!

Ata que descenda do ceo a cidade santa, a nova Xerusalén –ceo novo e terra nova ¹⁰–, non haberá tregua na batalla que se libra entre o Señor dos señores e Rei de reis e os que están con el, chamados, escollidos e fieis ¹¹ por una banda, e os servidores da besta e do fillo da perdición, que se opón e se alza contra todo o que se di Deus ou é adorado, ata sentarse no templo de Deus e proclamarse Deus a si mesmo¹².