O peor do mundo, fillos meus, é que a xente faga barbaridades e non saiba que as fai. Proclamade a verdade sen descanso, opportune, importune⁶⁶, aínda que algúns non nos crean ou non nos queiran crer. Quidquid recipitur ad modum recipientis recipitur^************: por iso non nos cren. Xa lles podemos dar o viño das vodas de Caná, aquel que foi testemuño do primeiro milagre de Xesús, a primeira manifestación pública da súa divindade, que, botado na conciencia desa xente, converterase en vinagre. Pero sigamos botando viño bo, dicindo a verdade! Como Xesús, cada un de nós –ipse Christus– debe poder dicir: Eu para isto vin ao mundo, para dar testemuño da verdade⁶⁷.

Fillos meus, desposuíndovos da mentira, fale cada un a verdade co seu próximo, porque todos somos membros uns doutros ⁶⁸. Algo sabemos nós, e aquí vai moi ben o nós –sufrímolo na propia carne–, da dor da maledicencia, da mentira e da calumnia: ondas de lama provocadas ás veces por católicos e ata por sacerdotes. Omnia in bonum!: como o Nilo, logo de saírse de madre, fecundaba los campos co coa lama, na súa retirada; a nós, fillos meus, aquelas ondas de lixo enchéronnos de fecundidade.