Vou rematar, fillas e fillos meus queridísimos. Escribinvos con liberdade, para espertar de novo a vosa memoria⁷⁵, aínda que coñezo o voso afán por ser fieis á chamada do Señor.

Cumpride a vosa misión con audacia, sen medo a comprometervos, a dar a cara, porque os homes facilmente teñen medo a exercitar a liberdade. Prefiren que lles dean fórmulas feitas, para todo: é un paradoxo, pero os homes moitas veces esixen a norma –renunciando á liberdade–, por temor a arriscarse.

A Obra fórmavos para que, con valentía, sexades –cada un no seu ambiente– homes ou mulleres de iniciativa, de empuxe, de vangarda. Debedes corresponder a esa formación co voso ánimo e co voso esforzo: sen esa decisión vosa, de nada valería a abundancia de medios espirituais. Lembrade aquela lenda, que se afacía a gravar nos puñais antigos: non te fíes de min, se che falta corazón.

Sede decididos, tenaces, testudos, porque non hai ningún non definitivo. Sede moi comprensivos con todos, procurando especialmente a unidade dos católicos. Se mutuamente vos mordedes e vos devorades, mirade que acabaredes por destruírvos uns aos outros⁷⁶, dicía San Paulo. Habemos de coñecernos e de amarnos, por tanto, os católicos.