Aos primeiros irmáns vosos facíalles notar que eramos poucos. E cunha firme seguridade, dicíalles: ¡mellor! ¿Que enfronte hai xentíos? Pero nós estamos unidos polo amor. E eles, aínda que aparentemente están unidos, de feito viven disgregados, porque os uniu o odio: o odio que existiu sempre, o odio que brota da vida egoísta, da loita eterna das criaturas rebeldes contra o seu Creador. E engadíalles: ¿queremos ser máis? ¡Pois sexamos mellores!

Fillos da miña alma, o efecto do fermento non se produce bruscamente, nin violenta nin parcialmente, senón con lentitude, sen présa, pola virtude intrínseca que actúa sobre toda a masa. E podedes comprobar –hoxe que somos, pola graza de Dios, multitude– a acción dun fermento: daqueles poucos da primeira hora que tiveron fe en Deus e neste pobre pecador, que foron –como o sodes actualmente vós, nun ambiente case universal– un fermento eficaz, pola forza da vida sobrenatural, do traballo e do gustoso espírito de sacrificio.