A vida futura

A tarefa apostólica que Cristo encomendou a todos os seus discípulos produce, polo tanto, resultados concretos no ámbito social. Non é admisible pensar que, por ser cristián, haxa que dar as costas ao mundo, ser un derrotista da natureza humana. Todo, ata o máis pequeno dos acontecementos honestos, agocha un sentido humano e divino. Cristo, perfecto home, non veu destruír o humano, senón a ennobrecelo, asumindo a nosa natureza humana, menos o pecado: veu compartir todos os afáns do home, menos a triste aventura do mal.

O cristián ten que se atopar sempre disposto a santificar a sociedade desde dentro, estando plenamente no mundo, pero sen ser do mundo, no que ten —non por característica real, senón por defecto voluntario, polo pecado— de negación de Deus, de oposición a súa amable vontade salvífica.