Unión coa Cruz, finalmente, porque na vida de Cristo o Calvario precedeu a Resurrección e a Pentecoste, e ese mesmo proceso débese reproducir na vida de cada cristián. Somos — dinos san Paulo— coherdeiros con Cristo, con tal que padezamos con El, a fin de que sexamos con El glorificados³⁴. O Espírito Santo é froito da Cruz, da entrega total a Deus, de buscar exclusivamente a súa gloria e de renunciar por enteiro a nós mesmos.

Só cando o home, sendo fiel á graza, se decide a colocar no centro da súa alma a Cruz, negándose a si mesmo por amor a Deus, estando realmente desprendido do egoísmo e de toda falsa seguridade humana, é dicir, cando vive verdadeiramente de fe, é entón e só entón cando recibe con plenitude o gran lume, a gran luz, a gran consolación do Espírito Santo.

É entón tamén cando veñen á alma esa paz e esa liberdade que Cristo nos gañou³⁵, que se nos comunica coa graza do Espírito Santo. Os froitos do Espírito son caridade, gozo, paz, paciencia, benignidade, bondade, longanimidade, mansedume, fe, modestia, continencia, castidade³⁶: e onde está o Espírito do Señor, alí hai liberdade³⁷.