Fecundidade da Eucaristía

Cando o Señor na Última Cea instituíu a Sagrada Eucaristía, era de noite, o que —comenta san Xoán Crisóstomo— manifestaba que os tempos foran cumpridos¹³. Facíase noite no mundo, porque os vellos ritos, os antigos signos da misericordia de Deus coa humanidade, íanse realizar plenamente, abrin-do o camiño a un verdadeiro amencer: a nova Pascua. A Eucaristía foi instituída durante a noite, preparando de antemán a mañá da Resurrección.

Tamén nas nosas vidas temos que preparar esa alborada. Todo o caduco, o danoso e o que non serve —o desánimo, a desconfianza, a tristeza, a covardía— todo iso ten que ser botado fóra. A Sagrada Eucaristía introduce nos fillos de Deus a novidade divina, e debemos responder in novitate sensus¹⁴, coa renovación de todo o noso sentir e de todo o noso obrar. Déusenos un novo principio de enerxía, unha raíz poderosa, enxertada no Señor. Non podemos volver ao antigo fermento, nós que temos o Pan de agora e de sempre.