Rematemos este momento de oración. Lembrade —saboreando, na intimidade da alma, a infinita bondade divina— que, polas palabras da Consagración, Cristo se vai facer realmente presente na Hostia, co seu Corpo, co seu Sangue, coa súa Alma e coa súa Divindade. Adorádeo con reverencia e con devoción; renovade na súa presenza o ofrecemento sincero do voso amor; dicídelle sen medo que o queredes; agradecédelle esta proba diaria de misericordia tan chea de tenrura, e fomentade o desexo de achegarvos a comungar con confianza. Eu abraio ante este misterio de amor; o Señor busca o meu pobre corazón como trono, para non me abandonar se eu non me aparto del.

Reconfortados pola presenza de Cristo, alimentados do seu Corpo, seremos fieis durante esta vida terrea, e logo, no ceo, xunto a Xesús e a súa Nai, chamarémonos vencedores. Onde está, oh morte!, a túa vitoria? Onde está, oh morte!, o teu aguillón? Demos grazas a Deus que nos trouxo a vitoria, por virtude do noso Señor Xesucristo³⁴.