A alegría é un ben cristián. Unicamente se agocha coa ofen-sa a Deus: porque o pecado é produto do egoísmo, e o egoísmo é causa da tristeza. Aínda entón, esa alegría permanece no rescaldo da alma, porque nos consta que Deus e a súa Nai non se esquecen nunca dos homes. Se nos arrepentimos, se agroma no noso corazón un acto de dor, se nos purificamos no santo sacramento da Penitencia, Deus sae ao noso encontro e perdóanos; e xa non hai tristeza: é moi xusto encherse de gozo porque o teu irmán morrera e resucitou, estaba perdido e foi achado³¹.

Estas palabras recollen o final marabilloso da parábola do fillo pródigo, que nunca nos cansaremos de meditar: velaquí que o Pai vén ao teu encontro; inclinarase sobre as túas costas, darache un bico, prenda de amor e de tenrura, fará que che entre-guen un vestido, un anel, calzado. Ti temes aínda unha represión, e el devólveche a túa dignidade; temes un castigo, e dáche un bico; tes medo dunha palabra alporizada, e prepara para ti un banquete³².

O amor de Deus e insondable. Se procede dese xeito co que lle ofendeu, que fará para honrar á súa Nai, inmaculada, Virgo fidelis, Virxe Santísima, sempre fiel?

Se o amor de Deus se mostra tan grande cando a cabida do corazón humano —traidor, con frecuencia— é tan pouca, que será no corazón de María, que nunca puxo o máis mínimo atranco á Vontade de Deus?

Vede como a liturxia da festa faise eco da imposibilidade de entender a misericordia infinita do Señor, con razoamentos humanos; máis que explicar, canta; fere a imaxinación, para que cadaquén poña o seu entusiasmo na loanza. Porque todos nos quedaremos curtos: apareceu un gran prodixio no ceo: unha muller, vestida de sol, e a lúa baixo os seus pés, e na cabeza unha co-roa de doce estrelas³³. O rei namorouse da súa beleza. Como resplandece a filla do rei, co seu vestido tecido de ouro! ³⁴.

A liturxia rematará cunhas palabras de María, nas que a maior humildade se conxuga coa maior gloria: chamaranme benaventurada todas as xeracións, porque fixo en min grandes cousas aquel que é todopoderoso³⁵.

Cor Mariae Dulcissimum, iter para tutum; Corazón Docísimo de María, dá forza e seguridade ao noso camiño na terra: sé ti mesma o noso camiño, porque ti coñeces a senda e o atallo certo que levan, polo teu amor, ao amor de Xesucristo.