Procuramos resumir e comentar algúns dos trazos deses fogares, nos que se reflicte a luz de Cristo, e que son, por iso, luminosos e alegres —repito— nos que a harmonía que reina entre os pais se transmite aos fillos, á familia enteira e aos ambientes todos que a acompañan. Así, en cada familia autenticamente cristiá reprodúcese dalgún xeito o misterio da Igrexa, escollida por Deus e enviada como guía do mundo.

A todo cristián, calquera que sexa a súa condición —sacerdote, segrar, casado ou célibe—, aplícanselle plenamente as palabras do apóstolo que se len precisamente na epístola da festividade da Sagrada Familia: Escollidosde Deus, santos e amados¹¹. Iso somos todos, cadaquén no seu sitio e no seu lugar no mundo: homes e mulleres elixidos por Deus para dar testemuño de Cristo e levar aos que nos arrodean a ledicia de saberse fillos de Deus, a pesar dos nosos erros e procurando loitar contra eles.

É moi importante que o sentido vocacional do matrimonio non falte nunca tanto na catequese e na predicación, coma na conciencia daqueles aos que Deus queira nese camiño, xa que están real e verdadeiramente chamados a incorporarse nos designios divinos para a salvación de todos os homes.

Por iso, quizais non se pode propor aos esposos cristiáns mellor modelo que o das familias dos tempos apostólicos: o centurión Cornelio, que foi dócil á vontade de Deus e en cuxa casa se consumou a apertura da Igrexa aos xentís¹²; Aquila e Priscila, que difundiron o cristianismo en Corinto e en Éfeso e que colaboraron no apostolado de san Paulo¹³; Tabita, que coa súa caridade asistiu aos necesitados de Ioppe¹⁴. E tantos outros fogares de xudeus e xentís, de gregos e de romanos, nos que prendeu a predicación dos primeiros discípulos do Señor.

Familias que viviron de Cristo e que deron a coñecer a Cristo. Pequenas comunidades cristiás, que foron como centros de irradiación da mensaxe evanxélica. Fogares iguais a outros fogares daqueles tempos, pero animados dun espírito novo, que contaxiaba aos que os coñecían e os trataban. Iso foron os primeiros cristiáns, e iso temos que ser os cristiáns de hoxe: sementadores de paz e de ledicia, da paz e da ledicia que Xesús nos trouxo.