A concupiscencia da carne non é só a tendencia desordenada dos sentidos en xeral, nin a apetencia sexual, que debe ser ordenada e non é mala de seu, porque é unha nobre realidade humana santificable. Vede que, por iso, nunca falo de impureza, senón de pureza, xa que a todos alcanzan as palabras de Cristo: benaventurados os limpos de corazón, porque eles verán a Deus¹⁸. Por vocación divina, uns terán que vivir esa pureza no matrimonio; outros, renunciando a amores humanos, para corresponder única e apaixonadamente ao amor de Deus. Nin os uns nin os outros escravos da sensualidade, senón señores do propio corpo e do propio corazón, para podelos dar sacrificadamente aos outros.

Ao tratar da virtude da pureza, costumo engadir o cualificativo de santa. A pureza cristiá, a santa pureza, non é a fachenda de sentirse puros, non contaminados. É saber que temos os pés de barro¹⁹, malia que a graza de Deus nos libre día a día dos axexos do inimigo. Considero unha deformación do cristianismo a insistencia dalgúns en escribir ou predicar case exclusivamente desta materia, esquecendo outras virtudes que son capitais para o cristián, e tamén en xeral para a convivencia entre os homes.

A santa pureza non é a única nin a principal virtude cristiá: é, non obstante, indispensable para perseverar no esforzo cotián da nosa santificación e, senón se garda, non cabe a dedicación ao apostolado. A pureza é a consecuencia do amor co que entregamos a Deus a alma e o corpo, as potencias e os sentidos. Non é negación, é afirmación gozosa.

Dicía que a concupiscencia da carne non se reduce exclusivamente á desorde da sensualidade, senón tamén á comodidade, á falta de vibración, que empurra a buscar o máis fácil, o máis pracenteiro, o camiño en aparencia máis curto, aínda á custa de ceder na fidelidade a Deus.

Comportarse dese xeito, sería como abandonarse incondicionalmente ao imperio dunha desas leis, a do pecado, contra a que nos prevén san Paulo: cando quero facer o ben, atopo unha lei pola que o mal está pegado a min; de aquí é que me comprazo na lei de Deus segundo o home interior, pero vexo quehai outra lei nos meus membros, que resiste á lei do meu espírito esométeme á lei do pecado... Infelix ego homo!, infeliz de min! Quen me liberará deste corpo demorte? ²⁰. Oíde o que contesta o apóstolo: a graza de Deus, por Xesucristo Noso Señor²¹. Podemos e debemos loitar contra a concupiscencia da carne, porque sempre se nos concederá, se somos humildes, a graza do Señor.