A misericordia de Deus

Comeza hoxe o tempo de Advento, e é bo que teñamos considerado as insidias destes inimigos da alma: a desorde da sensualidade e da fácil lixeireza; o desatino da razón que se opón ao Señor; a presunción arrogante, esterilizadora do amor a Deus e ás criaturas. Todas estas situacións de ánimo son atrancos certos, e o seu poder perturbador é grande. Por iso a liturxia fainos implorar a misericordia divina: a Ti, Señor, elevo a miñaalma; en Ti espero; que non sexa confundido, nin se gocen de min os meusadversarios²⁴, rezamos no introito. E na antífona do ofertorio repetimos: espero en Ti, que eu non sexa confundido!

Agora, que se aproxima o tempo da salvación, consola escoitar dos beizos de san Paulo que despois de que Deus Noso Salvador manifestou a súa benignidade e amor cos homes, liberounos non a causa das obras de xustiza que tivéramos feito, senón pola súa misericordia²⁵.

Se percorredes as Escrituras Santas, descubriredes constantemente a presenza da misericordia de Deus: enche a terra²⁶, esténdese a todos os seus fillos, super omnem carnem²⁷; arrodéanos²⁸, antecédenos²⁹, multiplícase para axudarnos³⁰, e continuamente foi confirmada³¹. Deus, ao ocuparse de nós como Pai agarimoso, considéranos na súa misericordia³²: unha misericordia suave³³, fermosa como nube de choiva³⁴.

Xesucristo resume e compendia toda esta historia da misericordia divina: benaventurados os misericordiosos, porque eles acadarán misericordia³⁵. E noutra ocasión: sede misericordiosos, como voso Pai celestial é misericordioso³⁶. Quedáronnos moi gravadas tamén, entre outras escenas do Evanxeo, a  clemencia coa muller adúltera, a parábola do fillo pródigo, a da ovella perdida, a do debedor perdoado, a resurrección do fillo da viúva de Naím³⁷. Cantas razóns de xustiza para explicar este grande prodixio! Morreu o fillo único daquela pobre viú-va, o que lle daba sentido á súa vida, o que podía axudala na súa vellez. Pero Cristo non obra o milagre por xustiza; faino por compaixón, porque interiormente se conmove ante a dor humana.

Que seguridade nos debe producir a conmiseración do Señor! Clamará a min e eu escoitareino, porque son misericordioso!³⁸. É unha invitación, unha promesa que non deixará de cumprir. Acheguémonos, pois, confiadamente ao trono da graza, para acádarmos a misericordia e o auxilio da graza no tempo oportuno³⁹. Os inimigos da nosa santificación non poderán nada, porque esa misericordia de Deus nos prevén; e se —pola nosa culpa e a nosa debilidade— caemos, o Señor socó-rrenos e levántanos. Aprenderás a evitar a neglixencia, a afastar de ti a arrogancia, a adquirir a piedade, a non ser prisioneiro das cuestións mundanas, a non preferir o caduco ao eterno. Mais, como a debilidade humana non pode manter un paso decidido nun mundo esvaradío, o bo médico indicouche tamén remedios contra a desorientación, e o xuíz misericordioso non che negou a esperanza do perdón⁴⁰.