Przekonani o nadprzyrodzonym charakterze Dzieła Bożego, musimy zadbać o to, by forma prawna w pełni odpowiadała duchowi, w którym żyjemy. Nie możemy nosić cudzego garnituru, musimy nosić garnitur uszyty na miarę, przy czym ta konieczność nie oznacza w żaden sposób pragnienia bycia wyjątkowym: jest to niezbędny warunek, aby zapewnić nasze życie wewnętrzne, naszą wytrwałość i autentyczną duchową skuteczność Dzieła w służbie Kościołowi.

Tylko w ten sposób będziemy mogli hojnie i wiernie odpowiedzieć na szczególne powołanie, które otrzymaliśmy. Tylko w ten sposób będziemy mogli wypełnić zadanie, które zostało nam powierzone, przy pomocy środków ascetycznych i poprzez formy apostolskie, które w pełni odpowiadają właściwym celom naszego powołania. Mówię zatem każdemu z Was: wędrowcze, nie ma drogi; drogę wytycza się podczas wędrówki¹⁰⁷.

W ten sposób uniknie się również, że z powodu bezpodstawnej obawy, że przyszliśmy konkurować z innymi instytucjami apostolskimi działającymi w Kościele, niektórzy - cierpimy nieraz z tego powodu – czuliby się zmuszeni, by rzucać nam kłody pod nogi, sprzeciwiając się naszej wolności jako dzieci Bożych i narażając na szwank godną podziwu jedność i różnorodność apostolatu Kościoła, wielopostaciowe bogactwo Ducha Pańskiego.