Nie myślcie jednak, że łatwo jest uczynić z życia służbę. Konieczne jest przełożenie tego dobrego pragnienia na rzeczywistość, albowiem nie w słowie, lecz w mocy przejawia się królestwo Boże⁷, a praktyka nieustannej pomocy bliźnim nie jest możliwa bez ofiary. Święty Paweł pisał: Instantia mea quotidiana sollicitudo omnium ecclesiarum⁸ – Moja codzienna udręka płynąca z troski o wszystkie Kościoły. To westchnienie Apostoła przypomina wszystkim chrześcijanom o odpowiedzialności, którą winni czuć wszyscy wierni, aby złożyć u stóp Oblubienicy Jezusa Chrystusa – Kościoła świętego – to, czym jesteśmy i co posiadamy, kochając go najwierniej, nawet za cenę mienia, czci i życia.

Dlatego, rozpoczynając te rozważania, przypominam sobie o wielkim brzemieniu ciążącym na papieżu i biskupach. Czuję się w obowiązku przypomnieć Wam o okazywaniu czci i przywiązania oraz udzielaniu im pomocy poprzez modlitwę i oddane życie. Członkowie Ciała Mistycznego bardzo różnią się między sobą, ale wszyscy mogą odnaleźć swoją misję w służbie Bogu, całemu Kościołowi oraz duszom.