2
Pan, który ofiaruje swoje zbawienie wszystkim ludziom, bez rozróżniania na naród, rasę, język lub stan5, nie zmusza jednakże nikogo, żeby to zbawienie przyjął. Pozostawia ludziom wolność. Ludzie czasami nie chcą zbawienia i zmuszają Jezusa, żeby przyjął ich niskie i egoistyczne wymówki, ich odmowę — habe me excusatum6 — wobec pełnego miłości zaproszenia do uczestnictwa w wielkiej uczcie.
Boli, kiedy się widzi, że po dwudziestu wiekach na świecie jest tak niewielu ludzi, którzy nazywają się chrześcijanami, zaś pośród tych, którzy nazywają się chrześcijanami, jest tak niewielu tych, którzy zachowują prawdziwą naukę Jezusa Chrystusa. Opowiadałem Wam kiedyś, że oglądając mapę świata, pewien człowiek, który nie miał złego serca, ale nie miał wiary, powiedział mi: niech ksiądz spojrzy od północy ku południowi i od wschodu ku zachodowi, niech ksiądz spojrzy. Zapytałem go: o co panu chodzi? Jego odpowiedź brzmiała następująco: porażka Chrystusa. Tyle wieków starania o wprowadzenie nauki w serce ludzi i oto wyniki: nie ma chrześcijan.
Na początku napełniłem się smutkiem, ale zaraz potem miłością i wdzięcznością, dlatego że Pan zechciał uczynić nas dobrowolnymi współpracownikami Jego odkupieńczego dzieła. Chrystus nie poniósł porażki. Jego nauka i życie wciąż zapładniają świat. Jego odkupienie jest wystarczające i to ponad miarę, ale Jezus traktuje nas jak istoty rozumne i wolne i zarządził, żebyśmy, w tajemniczy sposób, wypełniali w naszym ciele — w naszym życiu — to, czego brakuje Jego męce pro corpore eius, quod est Ecclesia7.
Odkupienie dokonuje się dalej. I wy, i ja jesteśmy współodkupicielami. Warto postawić na szalę całe życie i umieć cierpieć z miłości, żeby rozwijać sprawy Boże i pomagać Bogu w realizacji odkupienia świata, być współodkupicielem. W obliczu tego stwierdzenia nadchodzi czas, żebyśmy razem — wy i ja — wołali, chwaląc Boga: laudationem Domini loquetur os meum, et benedicat omnis caro nomini sancto eius8; niech usta moje głoszą chwałę Pana, by wszelkie ciało wielbiło Jego święte imię zawsze i na wieki.
Por. Ga 3, 28; Kol 3, 11.
Por. Łk 14, 15-24.
Qui nunc gaudeo in passionibus pro vobis, et adimpleo ea, quae desunt passionum Christi, in carne mea pro corpore eius, quod est Ecclesia (Kol 1, 24).
Laudationem Domini loquetur os meum; et benedicat omnis caro nomini sancto eius in saeculum, et in saeculum saeculi (Ps 144, 21).
Wydrukowano z https://escriva.org/pl/carta-29/2/ (17-11-2025)