Apostolstwo w przeżywaniu obowiązków i praw obywatelskich

Mówię Wam jeszcze raz, moje Dzieci, że specyficzne apostolstwo, które powinniście prowadzić, prowadzicie jako obywatele, z całkowitą i szczerą wiernością państwu, zgodnie z nauczaniem ewangelicznym i apostolskim⁶³, z wiernym posłuszeństwem prawom świeckim, przestrzegając wszystkich praw obywatelskich, nie unikając wypełniania żadnego obowiązku i wypełniając wszystkie prawa dla dobra społeczności, bez żadnych nieroztropnych wyjątków.

Na temat tego wykonywania praw obywatelskich znajdujemy żywy przykład do naśladowania wielokrotnej w postawie świętego Pawła, zgodnie z opisem z Dziejów Apostolskich. Z męskim zdecydowaniem, które bojaźliwym może wydawać się arogancją a które jest prawdziwą mądrą uczciwością, Apostoł powołuje się, kiedy jest taka potrzeba, na swój status obywatela rzymskiego i wymaga, daleki od wszelkiej udawanej pokory, żeby traktowano go jako takiego: Publicznie, bez sądu, ubiczowali nas, obywateli rzymskich, i wtrącili do więzienia, a teraz cichaczem nas wyrzucają? O, nie! Niech tu sami przyjdą (liktorzy)i wyprowadzą nas!⁶⁴.

Z taką wyrazistością mówił do strażnika więzienia w Filippi. Wspaniała jest, pełna ludzkiego wdzięku ta rozmowa, którą Paweł, tuż przed chłostą, podtrzymuje w Jerozolimie z trybunem: Czy wolno wam biczować obywatela rzymskiego? I to bez sądu? — odezwał się Paweł do stojącego obok setnika, gdy go związano rzemieniem. Usłyszawszy to, setnik poszedł do trybuna i oznajmił mu: Co zamierzasz robić? Bo ten człowiek jest Rzymianinem. Trybun przyszedł i zapytał go: Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem? A on odpowiedział: Tak. Ja za wielką sumę nabyłem to obywatelstwo — odrzekł trybun. A Paweł powiedział: A ja mam je od urodzenia⁶⁵. Moje Dzieci, wszelkie komentarze są zbyteczne: po prostu bierzcie przykład.